Punten scoren
Op een airbag in Japan
‘Het is maar een airbag hè.’Aldus Casper Wolf, freestyle snowboarder van Snowboard Team NL. Terwijl ik vol ontzag kijk naar de halsbrekende toeren die hij, en de andere riders op de kicker van Tohoku Quest in Japan uithalen, relativeert hij deze hoogstandjes.
De trick telt pas echt als je m in de sneeuw landt. En dat is nou net jammer voor mij als fysio. Er zijn namelijk punten te verdienen voor de fysio’s die met de snowboarders meegaan als begeleiding op trainingen en World Cups. De fysio die na een jaar de meeste punten heeft, ontvangt eeuwige roem. En punten scoor je onder andere als een rider een nieuwe trick landt… maar niet op een airbag dus.
Ik ben samen met up & coming atleten Kai Groeneveld en Sam Vermaat vanaf Schiphol vertrokken om de andere helft van het team Casper en Melissa samen met coach Niels Oostendorp in Tokyo te ontmoeten. Zij arriveren vanuit Nieuw Zeeland, waar Melissa knap derde is geworden bij een Slopestyle wedstrijd.
Vanuit Tokyo is het zo’n 4,5 uur rijden naar het noorden waar we in een klein plaatsje in de bergen verblijven. In mijn Japanse huurauto is het moeilijk wakker blijven, nadat ik in het vliegtuig niet heb kunnen slapen. Gelukkig houdt Melissa me wakker met haar eh, interessante muzieksmaak.
Bronnen en vulkanen
Wat is Japan toch mooi
Ons hotel bevindt zich in Zao Machi. Dit dorp ligt in de buurt van een nog actieve vulkaan. Als gevolg daarvan stikt het er van de Onsens, Japanse warmwaterbronnen. Langs de straten kan je het het water van de bronnen zien lopen door speciaal aangelegde goten. Mooi gezicht om het stoom ervan af te zien blazen.
We zijn hier in hartje zomer en de temperatuur loopt geregeld op tot 32 graden bij een luchtvochtigheid van 80%. Zon, regen en onweer wisselen elkaar regelmatig af. In de winter schijnt hier enorm veel sneeuw te vallen. Jammer dat we geen freeride team zijn, dan konden we in de winter nog eens terugkomen om Japansige Pow te shredden!
Al dat groen nodigt enorm uit om foto’s van te maken. Dit doe ik in de tien dagen dat ik er ben dan ook geregeld.
Op de airbag van Tohoku Quest
Trainen met Snowboard team NL
Waarom zou je nou helemaal naar Japan vliegen om op een luchtkussen te trainen? Om als freestyle snowboarder mee te kunnen blijven draaien in de wereldtop, ontkom je er niet aan om tricks op een airbag te oefenen.
Het freestyle snowboard niveau wordt elk jaar hoger. Tricks waarmee je nog maar een paar jaar geleden een World Cup Big Air of Slopestyle won, helpen je nu niet eens meer aan een finaleplek.
Geen airbag in Nederland
In Nederland is er helaas geen airbag voorhanden, dus dan moet je toch wat. Een keer per jaar naar Japan helpt de atleten enorm om zichzelf te pushen om hun grenzen te verleggen. En de Japanners, die kunnen elke dag van het jaar. We hebben Japanse kinderen van vier (!) jaar over de schans zien gaan.
We trainen in twee shifts van 2,5 uur. Daartussen pauzeren we, eten we en werken we (niet geheel succesvol, zie vlog hieronder) aan onze muscle up.
Vlieguren maken
Trainen trainen trainen
Met vijf uur snowboarden op een dag maak je flink wat vlieguren. Omhoog lopen door de 30 graden met je board. Indroppen, landen, van het kussen afstappen, even op de aanwezige beeldschermen checken hoe je sprong eruit zag, en weer door. ’s Avonds ligt iedereen er hierdoor vrij snel af.
Maar eerst genieten we nog van alles wat de Japanse keuken ons te bieden heeft. Elke avond doen we een nieuw familiebedrijf van een restaurant aan (je kan onze reviews terugvinden op Tripadvisor). Bij het ontbijt in ons heerlijke hotel gaat de culinaire reis nog even door met een buffet van onder andere miso soep, verse tonijn sashimi, en allerhande andere lekkernijen.
Tijd voor de fysio
Na het ontbijt is het tijd voor een fysio check. Werkschuw als dat ik diep van binnen ben, kan ik mijn hart ophalen. De atleten zijn allemaal heel gebleven en mankeren vrij weinig. Op deze trip gebeurde er gelukkig niks, maar ik heb ook wel eens andere trips meegemaakt met de paralympische skiërs waarbij ik een aantal atleten met een hersenschudding had waarmee ik naar het ziekenhuis moest.
Van te voren weet je nooit wat er gaat gebeuren. Door de aard van de sport is er altijd een risico en dan is het goed als er een fysio in de buurt is die meteen de nodige dingen in gang kan zetten. Maar deze keer had ik mazzel.
Tourist mode on
Op naar Tokyo
Na een goede trainingsweek is het tijd om afscheid te nemen van ons hotel en beginnen we de terugreis. In Tokyo zien we de schade die orkaan Faxai heeft aangericht. De unit van onze autoverhuur bij de luchthaven is compleet omver gewaaid. De medewerkers hebben hun bureau en laptop op straat gezet en werken onvermoeibaar door.
We hebben een overnachting in Tokyo, wat ons nog even de kans geeft de toerist uit te hangen voordat we in het vliegtuig stappen. We bezoeken de wereldberoemde Shibuya crossing, genieten van latte art in een hippe koffiebedoening. Ik tik een vintage jas op de kop bij een van de talrijke thrift shops in de wijk Harajuku.
De volgende ochtend blijken we geen sneltrein naar de luchthaven te hebben, maar een stoptrein. We moeten flink door rennen om ons vliegtuig alsnog te halen, maar gelukkig redden we het net. Via Wenen komen we vrijdagnacht weer aan in Amsterdam.
Goed begin van het seizoen
De atleten kunnen terugkijken op een geslaagde trainingsstage. Bij thuiskomst wacht een paar weken op Papendal om kracht en conditie op peil te brengen. Daarna is trainen in de echte sneeuw in Saas-Fee, Zwitserland.
Freek heeft dan de eer om als fysio met Snowboard Team NL mee te gaan. Het lijkt nog ver weg, de Olympische Winterspelen van 2022 in Bejing, maar over iets meer dan twee jaar is het zover. Hopelijk kan het team met een dikke delegatie aantreden en laten zien wat snowboarders uit een plat land zonder bergen kunnen presteren.
